Jak wygląda przebieg i diagnoza mielofibrozy szpiku?

Początkowo mielofibroza przechodzi bezobjawowo. W późniejszym stadium u chorego może wystąpić osłabienie, podwyższona temperatura ciała, utrata wagi, brak łaknienia, przyspieszone tętno, poty nocne i bóle kostno-stawowe. U większości chorych w momencie rozpoznania stwierdza się powiększenie śledziony oraz wątroby.

Podstawą rozpoznania choroby jest badanie histopatologiczne szpiku. Wykonywane są także: badanie morfologii krwi obwodowej, rozmaz krwi oraz badania molekularne w celu wykrycia u chorego mutacji charakterystycznych dla mielofibrozy i wykluczenia innych nowotworów krwi i chorób nienowotworowych.

Jak wygląda standardowe leczenie mielofibrozy?

Głównym celem leczenia mielofibrozy jest zmniejszenie objawów i poprawa komfortu życia pacjenta. Wybór terapii zależy od oceny ogólnego stanu chorego. W przypadku chorych z grup o wyższym ryzyku stosuje się chemioterapię lub allogeniczny przeszczep komórek macierzystych szpiku kostnego.

Aby poprawić wyniki leczenia, zwłaszcza u pacjentów z niekorzystnymi czynnikami ryzyka, prowadzone są badania z zastosowaniem nowych leków.

Komu możemy pomóc?

Badanie kierowane jest do pacjentów ze stwierdzoną mielofibrozą szpiku, którzy przyjmowali już wcześniej chemioterapię, ale nie zostali poddani przeszczepieniu komórek macierzystych szpiku kostnego.

Jak możemy pomóc?

Po dołączeniu do Rejestru Pacjentów opiekun badania kontaktuje się z chorym i uzupełnia wywiad medyczny. Następnie do pracy przystępuje nasze Konsylium Lekarskie, które analizuje przypadek choroby i konsultuje pacjenta. W efekcie pacjent otrzymuje propozycję bezpłatnego, dodatkowego leczenia lub wykonania badań diagnostycznych.