‍

Chociaż rak pęcherza moczowego dotyka najczęściej mężczyzn w wieku 50-80 lat, może występować w każdym wieku, niezależnie od płci. Poniższy artykuł skupia się na objawach, leczeniu i powrocie do codzienności po zakończeniu terapii

Rak pęcherza moczowego – rodzaje

Pęcherz moczowy zbudowany jest z kilku warstw komórek. Wewnętrzną warstwę, wyścielającą pęcherz, są tzw. komórki przejściowe. Najwięcej przypadków (90%) dotyczy raka wywodzącego się właśnie z tych komórek przejściowych. Jeśli komórki rakowe znajdują się w obrębie wyściółki pęcherza, mówi się o nieinwazyjnym (nienaciekającym) raku pęcherza moczowego. Gdy nowotwór zaczyna obejmować błonę mięśniową pęcherza nazywa się go naciekającym.

‍

Przerzuty i rokowanie

Rak zaawansowany (przerzutowy) występuje w momencie rozprzestrzenienia komórek rakowych na inne części ciała. Rak pęcherza moczowego może dawać przerzuty m.in. do wątroby, czy płuc. Na szansę wyleczenia raka pęcherza ma wpływ wiele czynników, z czego najważniejsze jest stadium zaawansowania choroby oraz to czy występują przerzuty. U osób z niezaawansowanym rakiem szansa na 5-letnie przeżycie wynosi ok. 70%. W przypadku wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych lub odległych narządów, rak może okazać się bardzo agresywny (szybko rozwijający), a leczenie mało skuteczne. W takim przypadku szansa na 5-letnie przeżycie spada do kilku-kilkunastu procent.

‍

Objawy

Rak pęcherza moczowego może dawać objawy nieswoiste (występujące w innych chorobach), np. problemy z oddawaniem moczu (mikcji) lub obecność krwi w moczu. Rak pęcherza moczowego może także zablokować odpływ moczu. Pacjent odczuwa wtedy silną potrzebę bez możliwości mikcji. Taki stan może być bardzo bolesny, prowadzić do ogólnego osłabienia i wymaga pilnej interwencji lekarskiej.

‍

Czynniki ryzyka, czyli czy da się uniknąć zachorowania

Czynniki ryzyka nie są same w sobie przyczyną choroby, ale zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania. Dlatego, jeśli jest możliwe ich wyeliminowanie, należy ich unikać.

Do głównych czynników ryzyka raka pęcherza moczowego zalicza się:

• ekspozycję na pewne czynniki chemiczne, takie jak arsen, barwniki anilinowe,
• wiek – u 70% pacjentów rozpoznanie stawiane jest po 65 r.ż.,
• płeć – mężczyźni są bardziej predysponowani,
• rasa – ok. dwukrotnie częściej chorują osoby rasy kaukaskiej (białej),
• uwarunkowania genetyczne – zachorowanie w rodzinie na nowotwór pęcherza moczowego.

Jednym z największych czynników ryzyka, o ile nie największym, jest palenie papierosów. Ryzyko to może się znacznie zmniejszyć już po 4 latach od zaprzestania palenia.

‍

‍